ทรานซิสเตอร์ ซึ่งถือเป็นหนึ่งใน invations สำคัญที่สุดของศตวรรษที่ 20 และ lifeplood วงจรอิเล็กทรอนิกส์ พบในปี 1947 ทีมประกอบด้วยจอห์นบาร์ดีนและ Walter Brtain, headod โดยวิลเลียมแบรดฟอร์ดชอกลีย์ในห้องปฏิบัติการวิจัยของโลกที่ใหญ่ที่สุดบริษัทโทรศัพท์ ระฆังองค์กร ได้รับรางวัลโนเบลในปี 1956 เนื่องจากเหล่านี้ invations groundaking ใหม่ใน เทคโนโลยีเขาได้คุ้มค่า
บาร์ดีนและแบรตเทนพยายามค้นหาตัวเลือกกับหมวก thermionic ที่ใช้ในการซื้อ strengusing และการฉายภาพของสัญญาณวิทยุและโทรศัพท์ มันก็จะเป็นระยะเวลาในการอุ่นหลอดไฟเหล่านี้ที่ถูกทำลายได้รวดเร็ว และค่าใช้จ่าย และพวกเขาเป็น confiting ไฟมาก
ทีมทำทรานซิสเตอร์ตัวแรกจากชั้นบาง ๆ เจอร์เมเนียม สองวันก่อนคริสมาสต์ที่ 1947 ทรานซิสเตอร์นี้เสียบวงจรวิทยุ และแบรตเทนเขียนบรรทัดต่อไปนี้ในสมุดบันทึกของเขา: "วงจรนี้จริง ๆ เนื่องจากระดับเสียง ระดับ noticable ที่ถูก achioed "ทรานซิสเตอร์ เหมือนโคม ขยายสัญญาณเสียง แต่มันมากขนาดเล็กกว่า และต้องการพลังงานน้อยกว่า ครั้งแรก ทุกคนแทบ belived ว่า อุปกรณ์เล็ก ๆ สามารถแทนโคมไฟขนาดใหญ่เหล่านั้น แต่แบรดฟอร์ดชอกลีย์และทีมของเขาได้ดี strades ในสี่ปี ในปี 1952 ทรานซิสเตอร์ถูกลดลงถึงหนึ่งในสิบของขนาดเดิม และอยู่แข็งแกร่งมากในปี 1957 กับทรานซิสเตอร์ 30 ล้านผลิตโดยทุกปี พัฒนาในพื้นที่นี้จะยังคงต่อเนื่อง
แทนชั้นเจอร์เมเนียม นักวิทยาศาสตร์เริ่มที่จะใช้ผลึกบริสุทธิ์บริสุทธิ์ ซึ่งสามารถทนต่อความเข้มของความร้อนมากยิ่งขึ้น ทรานซิสเตอร์ถูกผลิต ซึ่งสามารถส่งกระแสเป็นเพียงหนึ่งร้อยล้านวินาที จากเครื่องคิดเลขมือถือเหล่านี้ ทำนาฬิกาดิจิตอล หลอดไฟในเครื่องรับวิทยุและโทรทัศน์ยังแทนทรานซิสเตอร์ ถ้ามันไม่ได้สำหรับอุปกรณ์เหล่านี้น่ากลัวเล็กน้อย มันจะไม่ได้สื่อสารดาวเทียม ยานอวกาศ และดวงจันทร์ของพิชิตคน