ความละเอียดของดวงตาคืออะไร กี่ล้านพิกเซล

ก่อนอื่น ฉันต้องการเริ่ม โดยสถิติว่า ดวงตาเป็นโครงสร้างที่มีอนาล็อก และเป็นไปไม่ได้อย่างสมบูรณ์ในการวัดระยะดิจิตอลขนาดพิกเซล ศูนย์วิสัยทัศน์ในสมองไม่สามารถ pereive ข้อมูลแสงจากสายตาราวกับม่านฟิล์ม สร้างภาพ โดยการแสดงความคิดเห็นข้อมูลแสงจากสมอง รูปนี้ลอรี่ ขึ้นอยู่กับความเร็วของเซลล์ประสาทที่สมอง เช่น nerand เซลล์

เช่น ถ้าเราพิจารณาค่า fps (เฟรมต่อวินาที), 30fps ในภาพยนตร์วิดีโอเพียงพอสำหรับสายตาของเราจะเห็นภาพได้อย่างคล่องแคล่วสมบูรณ์ แต่ไม่ได้หมายความ ว่า ดวงตาเป็น 30fps สายตามนุษย์มีค่าขีดจำกัดกำหนด และเมื่อคุณมองวัตถุผ่านที่เร็วกว่าค่า มันไม่สามารถจับภาพเคลื่อนไหวของเขา และเห็นมันเป็นอะไรที่ผ่านไป ใช้กล้องความเร็วชัตเตอร์สูงที่ใช้ในปัจจุบัน การเคลื่อนที่ของกระสุนได้ง่าย examained มิลลิวินาที

เราสามารถทำแบบทดสอบง่าย ๆ สำหรับความเร็วของสายตามนุษย์ แรก ให้ CRT (หลอดรังสีแคโทด) เป็น 60 Hz ความถี่การสแกนแนวตั้งของจอคอมพิวเตอร์ของคุณ การทำเช่นนี้ คลิกขวาบนเดสก์ท็อป และเลือกคุณสมบัติ และทำ ตามแท็บตรวจสอบการเข้าถึงการตั้งค่า Hz หลังจากที่มีมันเป็น 60 Hz มอง ที่หน้าจอที่ระยะ 30 ซม. โฟกัสบนวัตถุที่ด้านข้างของจอภาพ แต่ดูที่จอภาพ ด้วยปลายตา คุณจะสังเกตเห็นวิธีรีเฟรชหน้าจอที่คุณตามปกติไม่รู้สึกเมื่อคุณดูตรง ที่สแกนจากบนลงล่าง ถ้าคุณสังเกตเห็น 60 Hz ในขณะที่คุณกำลังดูมันปกติ ลองที่ 75 Hz ฉันสามารถจัดการกับมันเองถึง 75 Hz แต่ฉันไม่เห็นการเปลี่ยนเพจใด ๆ เพิ่มเติม ที่ 85 Hz และเหนือ ความเร็วของตาจะแตกต่างจากบุคคลแต่ละบุคคล คนที่ติดตามสิ่งที่เคลื่อนไหว และรายละเอียด ด้วยตาอย่างต่อเนื่อง และทำงานมาก carely กับการตอบสนองสูงตา จะเห็นได้เร็วขึ้น

เรตินา มีเซ็นเซอร์แสงของตาคือ เยื่อหุ้มเซลล์ประกอบด้วยโครงสร้างของระบบประสาท เซนเซอร์แสงในเรตินามีขนาดเซ็นเซอร์ของกล้องดิจิตอล ในความเป็นจริง ในส่วนหลุมของเรตินา (บุ๋ม), หมายเลขของเซ็นเซอร์เหล่านี้มีมากกว่าในภูมิภาคอื่น ๆ และแสงที่ตกลงบนเรตินาจะถูกบีบอัดเข้าไปในสมอง ว่า ของทำไมเรามองเราบางครั้งเราเห็นวิธีพวกเขาด้วย จำนวนเซลล์ที่เซนเซอร์แสงในตา (หรือพูดว่าพิกเซล) จะไม่รับ โดยคุณภาพของวิสัยทัศน์ตราบใดที่อยู่เหนือค่าสำคัญ เนื่องจากสมองภาพสมบูรณ์ แม้เราไม่มีตา ความละเอียดของภาพเราไม่ deccreased หายไปเพียงเล็กน้อยของความรู้สึกลึก เราไม่เห็นส่วนของภาพที่หายไป แม้ในกรณีที่เซลล์แสงในตามี ruained เรียกว่า "ปลด" จอประสาทตา เราสามารถดูได้ดังนี้: คุณกำลังปิดเลนส์ครึ่งบนกล้องของคุณ แต่คุณยังเห็นภาพเต็ม เนื่องจากตัวประมวลผลของกล้องที่สมบูรณ์ส่วนขาดหายไป

เพื่อแสดงวิสัยทัศน์ตาฐานะ megapiels จึงจำเป็นต้องทดสอบสายตาของรับพิกเซล คิดเกี่ยวกับระดับของรายละเอียดสามารถสร้างสมอง ดวงตาเป็นอวัยวะเล็ก และทำทุกสิ่ง ด้วยแสงเมื่อมันน้อย แต่เลนส์ของกล้องสูงล้านพิกเซลมีขนาดใหญ่ และขึ้นอยู่กับมัน พวกเขาเห็นพื้นที่มากพุทธะในฉากมืดกว่าสายตามนุษย์ สามารถบอกได้ชัดเจนว่า ถ้าคุณใช้อัตราสูงสุดล้านพิกเซลพร้อมเลนส์ที่มีขนาดตาแล้วดึงภาพ และเปรียบเทียบแนวนอนเดียวกัน ฉันแน่ใจว่า สายตามนุษย์สามารถรายละเอียดเพิ่มเติม และ ภาพถ่าย ด้วยเครื่องดิจิตอลจะเข้าใจได้ว่า มันสามารถจับรายละเอียดมากน้อยถ้ามันจะถ่าย และตรวจสอบแบบเดียวกับที่ท่านเห็นโดยไม่ต้องซูม

ดังนั้น ดวงตาเป็นอวัยวะที่สมบูรณ์แบบเกินไปที่จะเปรียบเทียบกับภาพของเลนส์เทียม แต่สามารถแสดงข้อมูลเป็น megapiels ถ้าเงื่อนไขดังกล่าวข้างต้นมีให้ สามารถทำการคำนวณ โดยการวางค่าประมาณ แต่เราไม่ควรจะคิดว่า megapiels คำว่าไม่มีอะไร แต่เป็นแนวคิดที่แสดงจำนวนพิกเซลจะแสดงจริงในฉาก หลักสูตร พิกเซลที่มากกว่าที่จะดู ละเอียดมาก มัน แต่การเปรียบเทียบกับสัดส่วนของตามนุษย์ ก็จำเป็นต้องภายในชื่อเรื่องเป็นงานวิจัยเรื่องและ investiggate และทดลองในสภาพห้องปฏิบัติการ